KATA

Het kata is een onderdeel van het karate dat relatief vrij onbekend is. Toch hoort het net zo bij deze vechtkunst als het kumite, het tweegevecht. Kata is misschien nog het best te omschrijven als ‘alleengevecht’ of ‘schijngevecht’. Een kata is een stijlfiguur, een vaste serie bewegingen, waarmee de karateka een gevecht uitbeeldt tegen een of meer denkbeeldige tegenstanders. De eerste techniek is altijd verdedigend. Iedere kata heeft zijn eigen naam en betekenis, en iedere karatestijl kent zijn eigen kata’s.

Oorspronkelijk werd het kata ontwikkeld als een manier om technieken te trainen en te perfectioneren. Tegenwoordig is het ook een wedstrijdvorm, waarbij de karateka op verschillende aspecten wordt beoordeeld. Zo moet het kata perfect worden uitgevoerd, met de juiste technieken, zonder balansverstoringen, krachtig en toch beheerst. Ook het ritme en de ademhaling zijn belangrijk. Essentieel bij het kata is de uitstraling, de inleving in het gevecht; de karateka moet niet alleen een serie technieken uitvoeren, maar moet echt aan het vechten zijn. Zonder inleving is er geen sprake van een kata, maar blijft er slechts een lege vorm over. Bij kata wedstrijden loopt een karateka een vooraf aangekondigde kata. Deze kan worden beoordeeld middels punten of vlaggen.

Met het puntensysteem geven vijf tot zeven scheidsrechters punten voor de kata op twee onderdelen, te weten Atletisch vermogen en Techniek. De scores worden bij elkaar opgeteld, waarbij hoogste en laagste score wordt van de totaalscore afgetrokken. Uiteindelijk ontstaat hierdoor een totaalscore van drie tot vijf scheidsrechters.  De karateka’s met de hoogste scores gaan door naar de volgende ronde. Bij het vlaggensysteem lopen twee karateka’s een vooraf aangekondigde kata tegen elkaar, waarbij de eerste karateka een rode band draagt en de tweede een blauwe band. Door middel van een rode en blauw vlag geven drie tot vijf scheidsrechters aan wie zij de beste vonden.